สังคมสร้างสุขภาพ สุขภาพดีสร้างสังคม กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อการป้องกันโรคไม่ติดต่อ

การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเสริมสุขภาพเกิดขึ้นในหลายรูปแบบ ในแง่ของระบบสุขภาพ การปฏิรูปสุขภาพเริ่มต้นจากการมีประกาศ Alma-Ata Declaration ค.ศ.1978 และ Global Strategy for Health for All ค.ศ.2000 ซึ่งเป็นการปฏิรูปบริการปฐมภูมิจากนั้นได้มีการเปลี่ยนฉลากทัศน์จากการรักษามาสู่การสร้างเสริมสุขภาพ ตั้งแต่ คศ.1986 จนถึง 2015 โดยในระหว่างนั้น (ค.ศ.2010) ได้มีแนวคิดในการจัดการปัจจัยกำหนดทางสังคม (social determinants) ที่มีผลต่อสุขภาพ ส่งผลให้เกิดแนวคิดในการสร้างความร่วมมือระหว่างภาคส่วน (multi-sectoral collaboration) และบูรณาการเปูาหมายทางด้านสุขภาพเข้าไปอยู่ในนโยบายด้านอื่นๆ ของประเทศ (health in all policies) ในช่วง ค.ศ.2014 นอกจากในด้านโครงสร้างของระบบและนโยบายแล้ว ยังมีพัฒนาการของผู้เล่นเช่นกัน โดยในขั้นแรกเป็นการมีความรู้เกี่ยวกับโรค ขั้นที่สองเป็นมีความรู้และทักษะในการรักษาโรค ขั้นที่สามเป็นความสามารถในการรักษาโรคให้หายได้ และขั้นสูงสุดเป็นการสร้างสังคมแห่งการปลอดโรคได้ เนื่องด้วยสุขภาพได้รับอิทธิพลจากปัจจัยแวดล้อม ไม่ว่าจะเป็นทางรูปธรรมหรือนามธรรม สิ่งแวดล้อม หรือสัมพันธภาพ ข้อมูลข่าวสารต่างๆ ดังนั้นการสร้างสุขภาพนั้นไม่สามารถทำได้โดยการตั้งรับของระบบบริการสุขภาพเท่านั้น ต้องอาศัยการร่วมมือกันของทั้งสังคม ทุกภาคส่วน และต้องการความรู้และทักษะจากหลายศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐศาสตร์ การเมืองการปกครอง สังคมศาสตร์ ระบาดวิทยา หรืออื่นๆ ซึ่งกระบวนการสร้างความร่วมมือนั้นประกอบไปด้วยการมีองค์ความรู้ข้อมูลเพื่อสร้างความตระหนักร่วม จากนั้นควรมีการอภิปรายหาทางออกร่วมกันเช่นการประชาพิจารณ์ ต้องมีเวทีหรือวิธีการสำหรับพัฒนานโยบายร่วมกันเพื่อให้ได้นโยบายที่เกิดจากการมีส่วนร่วมของสังคมและสังคมร่วมเป็นเจ้าของ ดังนั้นการจัดการปัญหา NCDs นั้นต้องการการร่วมมือกันจากทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องทั้งในระดับประเทศและนานาชาติ มีการประยุกต์ใช้ความรู้และทักษะจากหลากหลายศาสตร์ เพื่อให้สามารถบรรลุเป้าหมายได้