สรุปการเสวนา เรื่องโฆษณาอาหารในรายการโทรทัศน์สำหรับเด็กให้ข้อมูล คุณค่า หรือพิษภัย

“เด็กต้องได้รับการคุ้มครอง ประเทศไทยเป็นประเทศหนึ่งที่จดสัตยาบันอนุสัญญาว่าด้วย สิทธิเด็ก ยึดประโยชน์ของเด็กสูงสุดเป็นตัวตั้ง ถ้าเราจะไม่ทำ เพื่อลูกหลานเรากันเอง แล้วจะไปทำ เพื่อใคร? ขอเรียกร้องไปถึงผู้ใหญ่ ในทุกหน้าที่ ไม่ว่าท่านจะอยู่ในกระทรวงไหน ในหน่วยงาน หรือในภาคเอกชน ท่านจะเป็นผู้ประกอบการ สถานีโทรทัศน์ หรือแม้กระทั่งพี่น้องสื่อมวลชน ก็ต้องช่วยกัน เพื่อปกป้องคุ้มครองเด็ก และให้เด็กทุกคนได้รับการพัฒนา ให้เขาโตขึ้น แข็งแรง รู้เท่าทัน รวมทั้งมีจิตสำนึกที่ดีด้วย” (รศ.นพ.สุริยเดว ทรีปาตี ผู้อำนวยการสถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล) “การที่เราพูดในระเบียบข้อบังคับว่าต้องมีรายการสำหรับเด็กกี่ชั่วโมง ต้องมีรายการที่ส่งเสริม พัฒนาการและการเรียนรู้ของเด็ก ต่อไปนี้เราจะตามดูอย่างใกล้ชิด” (ผศ.ดร.เอื้อจิต วิโรจน์ไตรรัตน์ ผู้อำนวยการโครงการมีเดียมอนิเตอร์) “บทบาทของเครือข่ายเฝ้าระวังจะเป็นตัวช่วยกันผลักดันให้หน่วยงานที่ทำหน้าที่ ออกกฎระเบียบต่างๆ ได้เห็นความสำ คัญมากขึ้น” (น.ส.เข็มพร วิรุณราพันธ์ ผู้จัดการสถาบันสื่อเด็กและเยาวชน) “พลังที่สู้กับกลไกทางการตลาด คือ พลังของเครือข่าย พลังของการเปิดเผย พลังของความรู้ พลังของความร่วมมือกัน แน่นอนว่าเราจะต้องใช้พลังจากทุกภาคส่วน ภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน ภาควิชาการ ทุกภาคส่วนต้องมีส่วนร่วมในการช่วยกัน พรากเด็กและผู้เยาว์ออกจากสถานการณ์เหล่านี้” (ดร.นพ.ทักษพล ธรรมรังสี ผู้อำนวยการสำนักวิจัยนโยบายสร้างเสริมสุขภาพ) “ถึงเวลาที่พวกเราในฐานะผู้ใหญ่จะลุกขึ้นมาสู้เพื่อเด็ก จูงมือเด็กสู้ไปกับเรา ช่วยกันผลักดัน มาตรการควบคุมการโฆษณาเพื่อคุ้มครองเด็ก” (น.ส.นงนุช ใจชื่น แผนงานวิจัยนโยบายอาหารและโภชนาการ เพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ)